Το Πολυτεχνείο Ζει! Εμείς;

Το Πολυτεχνείο είναι ένα ζωντανό σύμβολο. Ένα ζωντανό κάλεσμα για την δημοκρατία και την ελευθερία.

Το Πολυτεχνείο ζει !
Όχι βέβαια εκεί όπου μία χούφτα "γνωστοί άγνωστοι" προσπαθούν να το μετατρέψουν σε μία γιορτή καρικατούρα.

Ζει σιωπηλά μέσα στις καρδιές όλων εκείνων που αντιλαμβάνονται ότι η ελευθερία είναι ένα αγαθό για το οποίο αξίζει να αγωνίζεται κανείς, ακόμα και όταν κινδυνεύει η ζωή του.

χθες

σήμερα

Βαθιά εντύπωση μου προκάλεσε η γιορτή του 10ου Δημοτικού Σχολείου Χαϊδαρίου, για την επέτειο των 35 χρόνων από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Όχι τόσο επειδή σε αυτό συμμετείχε η κόρη μου και συγκινήθηκα, αλλά επειδή συμμετείχα και εγώ σε εκείνη την εξέγερση!

Η κόρη μου Νεφέλη

Η κόρη μου Ιοκάστη

Εγώ… παρασημοφορήθηκα με… εφτά ράμματα στο κεφάλι… όσα και τα χρόνια της δικτατορίας!

Ακούγοντας τα παιδιά να τραγουδούν τα τραγούδια που τραγουδούσαμε εμείς πίσω από τα κάγκελα του Πολυτεχνείου ένιωσα την ανάγκη να κάνω μια σύγκριση εποχών.
Να ένα video για να κάνουμε μια αναδρομή στο παρελθόν.
Σήμερα μαθαίνουν τα παιδιά ότι εμείς δεν ήμασταν αλήτες και τσογλάνια, αλλά αγωνιστές της ελευθερίας.
Δεν μπήκαμε εκεί για να τα σπάσουμε, να κάνουμε χαβαλέ ή να αποφύγουμε το μάθημα, αλλά να απαιτήσουμε Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία!Να φύγει η χούντα και οι Αμερικανοί από τη χώρα μας!Η έκφραση του λόγου που τόσο εύκολα και ελεύθερα χρησιμοποιούμε σήμερα, τότε ήταν πολυτέλεια. Συνοδευόταν μόνο από το γκλοπ και τη μυρωδιά του δακρυγόνου.
Στον ορίζοντα παραμόνευε μόνο ο διωγμός, το ξύλο και η φυλακή!


Όμως το πονηρό κοινωνικό μας σύστημα βρήκε διέξοδο ακόμα και σήμερα για να εξαπλώσει τα αντιδραστικά του πλοκάμια και να βουλώσει την ελεύθερη έκφραση! Μέσα στην πληθώρα της πληροφόρησης καταφέρνει να προβάλει την αντίδραση, την υποτέλεια και την υποταγή. Φερέφωνο του υποτελούς κοινωνικού μας συστήματος έγινε κάθε Μέσον Μαζικής Ενημέρωσης. Από τα κλασικά έντυπα μέχρι τα ηλεκτρονικά, με πρώτο και καλύτερο την τηλεόραση που προβάλει σαν πρότυπο ό,τι βολεύει την καθεστηκυία άρχουσα τάξη.
Μέσα απ’ την τηλεόραση περνά ό,τι ελεεινότερο μπορεί να κατασκευαστεί ώστε να διαδοθεί ελεύθερα μέσα στα ίδια τα σπίτια μας, παρακάμπτοντας τη γονική προτροπή και τα καθιερωμένα μας ήθη, με τέτοιο τρόπο που να έλκουν τους νέους και να αποβλακώνουν τους μεγάλους! Απομακρύνοντας από τα ζωτικά μας προβλήματα, μέσα από τα realities και τα ελεεινά σήριαλς μας βάζουν να συμμετέχουμε οι ίδιοι σε αυτά.
Γινόμαστε πρωταγωνιστές στο σίριαλ της ζωής!
Αν κάποτε, αυτοί που εντόπιζαν την επιρροή του θεάματος στις συνειδήσεις των ανθρώπων φαίνονταν κινδυνολόγοι και γραφικοί, σήμερα η ορμητική εξάπλωσή του όχι μόνο επιβεβαιώνει την επιρροή του στην κοινωνία μας αλλά συνάμα αποκαλύπτει και την προγραμματισμένη αυτοκαταστροφική του δύναμη. Συσκοτισμένα, πίσω από το μηχανισμό της θεαματικής κυριαρχίας, βρίσκεται η ρίζα του κακού. Πίσω από το «έκδηλο» και το «προφανές», κρύβεται ένας απατηλός κόσμος. Ένας κόσμος αλλοτριωμένος που μας καταδυναστεύει και μας χρησιμοποιεί ανατροφοδοτώντας την απάτη. Μας ενσωματώνει στο σύστημα και θέτοντας τους κανόνες του συστήματος κάνει το δρόμο της επιστροφής δύσκολη υπόθεση.
Ζώντας το όνειρο, σε μια κοινωνία του θεάματος, ο κοινός νους δεν μπορεί να αντιληφθεί αυτήν την αντιστροφή στη λογική.
Οι πρωταγωνιστές αντικατέστησαν τους μονομάχους και η θεαματικότητα των τηλεοπτικών σταθμών αντικατέστησε τους φανατισμένους θεατές των αρρένων και των ιπποδρομιών. Οι Πράσινοι και οι Βένετοι ποτέ δε σταμάτησαν τις φιλονικίες, ούτε στην πολιτική ούτε στον «αθλητισμό». Διαταράσσοντας την ηρεμία της κοινωνικής ζωής με θεαματικό τρόπο το σύστημα διαιώνιζε τους μηχανισμούς υποταγής.
Η διαφθορά της κοινωνίας δεν βρίσκεται μόνο πίσω από την κάμερα, αλλά ξεδιάντροπα προβάλλεται και μπροστά της, μεταβάλλοντας κάθε αξία σε απραξία, κάθε αλήθεια σε ψέμα, κάθε εντιμότητα σε αχρειότητα!
Κοντολογίς, η κοινωνία του θεάματος είναι η φενάκη της αμεσότητας. Είναι παρούσα σε κάθε μας βήμα, στη δουλειά, στο σπίτι, στην εγρήγορση και υποσυνείδητα, την ώρα που κοιμόμαστε. Κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να συμβεί όταν ο Μορφέας ανενόχλητος πρωταγωνιστεί!Όταν αντιληφθούμε αυτήν την αντιστροφή στη λογική, τότε η μέρα που ο Μορφέας στη συνείδησή μας θα ξυπνήσει δεν θα είναι μακριά και η απο-αλλοτριωτική μορφή της υλοποιημένης δημοκρατίας θα είναι πραγματικό γεγονός!

Συνεπώς, ο αγώνας δεν τελείωσε!
Έχουμε πολύ δουλειά ακόμα!
Πολλά πολυτεχνεία ακόμα πρέπει να δημιουργηθούν, ιδιαίτερα τώρα που και η εκπαίδευση, σαν εμπορικό προϊόν, μπήκε στα ράφια των εκπαιδευτηρίων.

Πρωτίστως όμως πρέπει να καταπολεμηθεί η Αλλοτρίωση!
Τούτος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός!