Οι διαδικτυακές σελίδες αντικατοπτρίζουν την κοινωνία μας

Παλιός blogger, από το 2008, τότε που ο κόσμος διάβαζε και κανένα άρθρο, έγραφα μανιωδώς. Με την εμφάνιση του fb έγινα χρήστης με την ελπίδα να στέλνω αναγνώστες στα δυο blogs που διέθετα. Γρήγορα όμως κατάλαβα ότι οι χρήστες εδώ δεν διαβάζουν, παρά κοιτούν εικονίτσες και κάνουν like για να περνάει η ώρα τους. Τότε δημιούργησα άλλο ένα Blog «εικονογραφημένο» φτιάχνοντας εικόνες με νόημα, ώστε να περνώ μηνύματα στους… αδιάβαστους! Ενίοτε οι εικόνες ήταν σατιρικές ή αυτοσαρκαστικές. (στο τέλος της ανάρτησης παραθέτω και τα τρία blogs). Γρήγορα όμως με λύπη διαπίστωσα ότι, εκτός από την πλάκα τους εδώ στο fb και σε άλλες διαδικτυακές σελίδες, οι χρήστες δεν προσπαθούν μέσα από την επικοινωνία να κάνουν πραγματικούς φίλους και να ανταλλάξουν απόψεις, αλλά να επιβάλλουν την δική τους, πουλώντας πολλές φορές εξυπνάδα που εκδηλώνεται με εριστικό και επιθετικό τρόπο. Άλλοι/ες, ακόμα πιο ρηχοί/ες αναζητούν ερωτικό σύντροφο. Σπάνια βρίσκεις γυναίκα καμάκι στο διαδίκτυο, όμως υπάρχουν και τέτοιες που μόνο σε σελίδες χαμηλής ποιότητας βρίσκεις, κυρίως ανδρών που μοναδικό στόχο έχουν ολημερίς και ολονυχτίς να αναζητούν καβάντζες για την αναβροχιά, σε ιδιωτικά Rooms. Κυρίως αγράμματοι και άξεστοι το κάνουν συστηματικά, με αποτέλεσμα πολλές γυναίκες, κυρίες, και με το δίκιο τους, να γίνονται ακόμα πιο καχύποπτες και επιθετικότερες σε κάθε επαφή με άντρα. Τότε την πληρώνουμε εμείς που δεν φταίμε! Οι διαγραφές δίνουν και παίρνουν με το παραμικρό. Ακόμα χειρότερα, το μπλοκάρισμα έγινε το δημοφιλέστερο σπορ, που με το παραμικρό το τρως σαν να τρως στη ζωή σου «πόρτα». Στο σημείο αυτό το fb άρχισε να κλείνει σπίτια.

Ένας άλλος λόγος που κάνει κάποιον να διαγράφει άλλους «φίλους» είναι η παρεξήγηση. Το πόσο εύκολα παρεξηγούνται οι διαδικτυακοί «φίλοι» μου κάνει μεγάλη εντύπωση. Κυρίως αυτοί/ες που σου πετάνε το μπλοκ κατάμουτρα είναι εκείνοι που παρεξηγούνται εύκολα και καμιά φορά και χωρίς λόγο. Δεν φτάνει που δεν διαβάζουν καλά αυτό που λέει ο «φίλος» τους, αντί να χρησιμοποιήσουν το messenger για να λύσουν τέτοιες προσωπικές διενέξεις, αρχίζουν να βρίζουν, να προσβάλουν και να μειώνουν τον συνομιλητή τους δημόσια, για να τον εκθέσουν και στους άλλους και μέσα από την διένεξη, πριν προλάβει ο άλλος να αντιδράσει τρώει και το μπλοκ, σαν εκείνους/εκείνες που λέγαμε στην προηγούμενη ανάρτηση που στο χωρισμό τους, όταν θέλουν να την σκαπουλάρουν επειδή ξαφνικά γνώρισαν το κελεπούρι τους, τον άντρα/ την γυναίκα τους ντε… και για να μην δώσουν εξηγήσεις, προτιμούν να του ρίξουν μια φραγή στα μούτρα, ώστε να μην μπορείς ούτε ένα «γιατί» να εκφράσεις μένοντας σύξυλος για την αχαριστία που είχε ο/η πρώην σύντροφός σου. Τέτοιους φίλους και ειδικότερα φίλες με ιδιαίτερη σχέση, που εκτιμούσα αφάνταστα, έχασα τον περασμένο χρόνο αρκετές, κυρίως επειδή… μπολιάστηκα (!) και οι θέσεις μου κρίθηκαν αντιδραστικές θεωρώντας την συνωμοσιολογία τους ανοησία που αντιτίθενται στην επιστημονική κοινότητα.

Άλλα θέματα που ενοχλούν και ερίζουν ανάμεσα στους «φίλους» είναι οι φιλοσοφικές θέσεις, κυρίως όσες βρίσκονται σε αντιδιαστολή ανάμεσα στον Υλισμό και τον Ιδεαλισμό, ανάμεσα στις θρησκείες, στην πολιτική, στη μουσική και τη διασκέδαση, την διατροφή, κυρίως ανάμεσα σε εκείνους που δεν τρώνε κρέας, ακόμα και σε εκείνους που τρώνε… μπάμιες! Ω θεοί και θεές… πόσα κόμπλεξ έχει αυτός ο χρήστης του διαδικτύου! Κάνουμε αμάν να βρούμε έναν άνθρωπο να επικοινωνήσουμε και τον διώχνουμε για τόσο ηλίθια θέματα, λες και αν έχουμε έναν φίλο που δεν πιστεύει στο θεό ή εμβολιάστηκε ή τρώει μπάμιες με κοτόπουλο, θα μας πέσει η υπόληψη! Μα πιο πολύ απ’ όλους μου την δίνουν εκείνοι που δεν διαβάζουν ή διαβάζουν βιαστικά και χωρίς να κατανοήσουν τον συντάκτη τον παρεξηγούν, χωρίς να του δώσουν το δικαίωμα να εκφράσει τη γνώμη του. Κάποιοι άλλοι, δεν αντιλαμβάνονται το χιούμορ, και πριν προλάβεις να τους πεις τι εννοούσες σου τραβάνε ένα μπλοκάρισμα, ώστε να μην μπορείς ούτε τη θέση σου να πεις, έστω και διαγραμμένος! Ένα τέτοιο μπλοκάρισμα έφαγα μόλις πριν από τρεις μέρες, από μια «φίλη» που την θεωρούσα από τις πιο καλές στη σελίδα μου. Εδώ κάποιοι/ες σε εκθέτουν για να δείξουν ότι είναι ανώτεροι από σένα στις όμορφες ιδέες που κομίζουν, παρεξηγώντας μια άποψη, το χιούμορ που έκανες ή ακόμα και ένα κομπλιμέντο που αντιμετώπισαν με καχυποψία, για να φανεί η προσιδιάζουσα προσωπικότητά τους! Γιατί, όσο περισσότερο μίσος βγάλουν σε σένα, τόσο ανώτεροι φαίνονται οι ίδιοι στους υπόλοιπους!

Άλλες φορές παρεξηγούν κείμενα επειδή δίνουν έμφαση σε ένα υποκείμενο της πρότασης που ο συντάκτης δίνει σε ένα άλλο, οπότε παρεξηγείται ολόκληρο το νόημα της ανάρτησης. Όταν οι παρεξηγήσεις αυτές γίνονται ανάμεσα σε παραπλήσιους ομοϊδεάτες, η εικόνα που βγαίνει είναι ακόμα χειρότερη στους υπόλοιπους που σε πολεμάνε ανοιχτά. Ένα διάστημα έβρισκα συνεχόμενα πυρά από «Αγνωστικιστές» επειδή εγώ διάλεγα τον όρο «Άθεος». Όμως και εγώ αντιδρώ σε κάποιους: Όσο και να εκθειάζω τον Αρχαίο Πολιτισμό τόσο θα αντιτίθεμαι στους αγράμματους «Ελληνολάτρες της πλάκας» που όλοι τους είναι ακροδεξιοί και γράφουν με κεφαλαία και μπόλικα ορθογραφικά λάθη. Όμως κανέναν δεν διαγράφω αν δεν με ενοχλήσει με εμμονή και για καιρό, πουλώντας κι αυτός εξυπνάδα που δεν έχει. Σε κάποιους πιστούς φαίνομαι αμαρτωλός και σε κάποιους άλλους πολέμιος της πίστης τους. Όμως άλλο πίστη, άλλο πεποίθηση και άλλο γνώμη. Ο καθένας έχει τις απόψεις του και αν δεν είναι εριστικός, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να είναι φίλος σου. Μόνο για κάτι νεοναζί, χρυσαυγίτες, και μαχητικούς ρατσιστές θα προέβαλα διαγραφή, γιατί λερώνουν την σελίδα μου. Τους θεωρώ προδότες της πατρίδας και της ανθρωπιάς που έχω μέσα μου, που κοπίασα και αγωνίστηκα να αποκτήσω την παιδεία που θα με τιμά σε ολόκληρη τη ζωή μου.

 

Όλοι οι υπόλοιποι καλοδεχούμενοι στα blogs και στις σελίδες μου, μαζί με τις διαφορετικές τους απόψεις. Από λογής λογής πολυχρωμία αποτελούνται τα μυαλά των ανθρώπων που συνθέτουν την πολυφυλετική κοινωνία μας, που μέσα από διαδικασίες φυλογένησης και ανθρωπογένησης φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Τώρα, καταλάβατε γιατί οι διαδικτυακές σελίδες αντικατοπτρίζουν την κοινωνία μας; Τα ίδια σκατά βρίσκονται και εκεί έξω, ανάμεσα σε οδηγούς, περαστικούς και συνεπιβάτες που συναντάς καθημερινά στη ζωή σου. Τελευταία, λες και έχουν πέσει όλοι στην μανιακή κατάθλιψη, δεν βλέπεις ανθρώπους να χαμογελούν, ανθρώπους που να νοιάζονται να σε βοηθήσουν ή ίδιοι να βρουν άλλους αν χρειαστούν την ανάγκη σου. Όχι μόνο κανένας δεν είναι πρόθυμος να σου δώσει το χέρι του, μα όλοι είναι έτοιμοι να σου κάνουν κακό, ακόμα και αν αυτό δεν τους συμφέρει. Με το παραμικρό είναι έτοιμοι να σε φάνε. Άλλοι, βρίζουν, άλλοι τσακώνονται και χειροδικούν και άλλοι σε πλησιάζουν για να σε κλέψουν, να σε βλάψουν, να σε μειώσουν παρόλο που δεν σε ξέρουν. Δεν χρειάζεται να σε συκοφαντούν στους άλλους. Τους αρκεί που σου βγάζουν γλώσσα και εκτονώνονται. Σαν νάρκισσοι νοιώθουν καλά που σε μείωσαν και οι ίδιοι αναδεικνύονται απέναντι στον εαυτό τους. Αυτό-ηρωποιούνται και αυτό-ικανοποιούνται! Τώρα νοιώθουν να βρίσκονται ψηλότερα από σένα που σου έδωσαν ένα μάθημα να καταλάβεις. Τοξικοί, άρρωστοι και καταθλιπτικοί που ξεδίνουν επάνω σου, είτε ξένοι είναι, είτε πρώην σύντροφοι, που για άλλη μια φορά, βγάζουν τα απωθημένα πάνω σου!

Blogs: Η ΑΘΕΪΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΕΤΗ

http://epic-atheist.blogspot.com/

 

Τετραφάρμακος

http://tetrafarmakos.blogspot.com/

 

Η ΑΘΕΪΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΕΤΗ

Εικονογραφημένο

https://epic2-atheist.blogspot.com/

 

Ας φιλοσοφήσουμε για τη φιλία (ανενεργό)

http://epic-filia.blogspot.com/

Πώς ανταποκρίνονται οι άντρες και οι γυναίκες σε έναν χωρισμό;

Η γυναίκα σχεδόν πάντα όπλο έχει τη ζήλια… λόγω ανατομίας! Δεν ξέρω αν το αντιληφθήκατε αυτό, όμως πρόκειται για καρακιτσαρία και αφορά περισσότερο τις τσουλίτσες (μια ελάχιστη μειονότητα) παρά μια καλλιεργημένη και χειραφετημένη γυναίκα που θα σου εκθέσει αρχικά το λόγο και στη συνέχεια θα αποχωρήσει αδιαφορώντας πολιτισμένα συνεχίζοντας τη ζωή της σαν πραγματική κυρία. Οι τσουλίτσες όμως γίνονται βούτυρο στο ψωμί των επιτήδειων και των βαρόνων της νύχτας που η χαμηλή νοημοσύνη, σαν θύματα, τις ρίχνει στην αγκαλιά τους και αυτές αντί να ντρέπονται καμαρώνουν που έγιναν «καβάντζες για την αναβροχιά» τους! Στο χωρισμό όμως, οι κακοποιητικές συμπεριφορές και οι γυναικοκτονίες γίνονται πολύ πιθανές και ενίοτε βρίσκονται στην καθημερινή ειδησιογραφία των Μ.Μ.Ε. που δεν θα αργήσουν να φανούν και εμείς εκ του ασφαλούς θα λέμε «πού πήγε και έμπλεξε η κακομοίρα, δεν τον έβλεπε ποιος ήταν…». Μερικές φορές όμως, η σφοδρή επιθυμία, εκτρέπει το μυαλό από το μαύρο στο άσπρο και τούμπαλιν!

Ο άντρας (που στο σενάριό μας είναι το θύμα ή το προϊόν της άδικης ανταλλαγής) μετά τα παρακάλια, διαλέγει κι αυτός την ανταπόδοση του πόνου. Αλλά δεν ξέρει με ποιο τρόπο να ανταποδώσει. Οι αδύναμοι διαλέγουν το κλάμα και τα παρακάλια, οι άξεστοι την απειλή και την φοβέρα και οι έξυπνοι την αδιαφορία. Οι έξυπνοι και οι μορφωμένοι λοιπόν παίρνουν το μάθημά τους διαλέγοντας την αδιαφορία και την απαξίωση κατά τη ρήση του Γκαίτε! Τι άλλο μπορούν άλλωστε να κάνουν; Κανένας δεν είναι ιδιοκτησία του άλλου. Αν δεν σε θέλει, δεν θα την πάρεις πίσω, ούτε με τη λογική (ο έρωτας ξεμωραίνει), ούτε με το ζόρι, ούτε με τις γαλιφιές. Η απαξίωση βέβαια δεν έρχεται ανώδυνα, γιατί αν ήταν ερωτευμένος και δεμένος με την αγαπημένη του, προκειμένου να μην αποκοπεί από τη «θεά του», την μαντάμ Σουσού ντε, ο κακομοίρης διαλέγει τον πόνο και τον αυτοβασανισμό, όπως κάθε πιστός (της κάθε θρησκείας), μέσω του οποίου αισθάνεται να συνδέεται ακόμα με εκείνη που σαν θεά λάτρευε όσο ήταν μαζί. Έτσι εξηγείται ο πόνος που κρατά, σε άλλους λίγο και σε άλλους πολύ, μέχρι να αντιληφθεί ότι, αφού δεν έφταιξε σε κάτι, δεν είναι αυτός που χάνει αλλά εκείνη που, έβαλε τα χεράκια της και έβγαλε τα ματάκια της, όταν αυτή εγωιστικά και άδικα προκαλεί τον χωρισμό γιατί ξαφνικά ένας άλλος της γυάλισε το μάτι.

Όταν μια μέρα η «θεά» αντιληφθεί το λάθος της (τη μαλακία της θέλω να πω), τότε ο έξυπνος, που σταμάτησε εντωμεταξύ να πονά, το μόνο που πρέπει να προσέξει είναι να αποφύγει να κοιτάξει πίσω γιατί… θα γίνει στήλη άλατος!

Ωχ, τα μπέρδεψα εδώ, αλλού πήγε ο νους μου και αλλού τρέχει ο λογισμός μου. Φουκαρά Λωτ κι εσύ, δεν σε άκουσε η γυναίκα σου! Σόδομα και Γόμορρα που έλεγε και η Σαπφώ Νοταρά!

Εν πάση περιπτώσει στο τέλος, το χιούμορ έχει την τιμητική του:

Τότε, λοιπόν, θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι.

 

(Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι απολύτως τυχαία και συμπτωματική. Στην ανάρτηση, επίσης, δεν παίζει κανένα ρόλο το φύλο, αλλά ο άδικος χωρισμός. Στο παράδειγμα (που αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας) πήραν τη θέση τους τα συγκεκριμένα φύλα. Θα μπορούσε να συμβαίνει και το αντίθετο (στην πλειοψηφία άλλωστε το αντίθετο συμβαίνει)).

Οι πιστοί συνεχίζουν να πέφτουν απ’ τα σύννεφα!

«Κιβωτός του κόσμου»! Η επιχείρηση που έκανε τους πιστούς να πέσουν από τα σύννεφα! Τελευταία έχουν πεισθεί και οι πιο αφελείς πιστοί, ακόμα και εκείνοι δηλαδή που αρχικά αντιδρούσαν, βλέποντας την κλοπή και την παραβατικότητα όσων είχαν μυθοποιήσει σε αυτή την δομή. Ο καημένος ο παπα-Αντώνης, λίγο έλειψε να γίνει και Άγιος, όπως έγιναν τόσοι επιτήδειοι, αντί να μπουν στη φυλακή. Μόλις πριν λίγο καιρό, το άκουσμα της φράσης «Κιβωτός του κόσμου» δημιουργούσε συναισθήματα αγάπης, αφοσίωσης και ανιδιοτέλειας κάνοντας τους ευαίσθητους να βάζουν το χέρι στη τσέπη. Όταν απομυθοποιήθηκε η καλοστημένη επιχείρηση οι «ανιδιοτελείς» της υπηρεσίες αποκάλυψαν το στυγνό προσωπείο όσων εκμεταλλεύονται την θρησκευτική πίστη για δικό τους συμφέρον. Όμως δεν πρέπει να σταματήσουμε εκεί. Αυτό που πρέπει να μας προβληματίσει, δεν είναι η τάχιστη στροφή εμπιστοσύνης στην εν λόγω επιχείρηση, αλλά η τυφλή εμπιστοσύνη των πιστών όπου η πίστη συναλλάσσεται με τον υλικό πλούτο, με την ιδιοτέλεια δηλαδή, σε όλες τις εκφάνσεις της υποκρισίας που κάποιοι επιτήδειοι εκμεταλλεύονται το θρησκευτικό συναίσθημα. Ακόμα και εγώ πριν χρόνια που έκανα λόγο για μια προσφορά στο «Χαμόγελο του Παιδιού» μου αντιπρότειναν την «Κιβωτό του κόσμου» και πριν εξετάσω σε βάθος τους σκοπούς της δομής, δέχτηκα την επόμενη φορά να ενισχύσω και το ίδρυμα αυτό, αν και η λέξη «κιβωτός» μου κίνησε μια υποψία απάτης γιατί η ονομασία παράπεμπε στο θρησκευτικό συναίσθημα που πάντα το θεωρώ ύποπτο για λογής λογής απάτες. Θέλω να πω ότι η επωνυμία «Κιβωτός του κόσμου» ήταν ένας επιτυχημένος τίτλος και πιασάρικος για την επιχείρηση που στήθηκε σκοπεύοντας κατευθείαν στην ανθρώπινη ευαισθησία και την αγάπη των παιδιών που έχουν οι περισσότεροι για τα παιδιά εκείνα που τους λείπει η θαλπωρή και η οικογένεια.

Για να αντιληφθεί κανείς τη καλοστημένη απάτη αρκεί και μόνο να γνωρίζει ότι τα τελευταία δέκα χρόνια από την διαχείριση των δομών της επιχείρησης, μόνο από χορηγίες, πέρασαν πάνω από 100 εκατομμύρια ευρώ, ακίνητα, τιμαλφή και μαύρο χρήμα που θα έπρεπε με μια καλή διαχείριση κάθε παιδί με την ενηλικίωσή του να φεύγει από τη δομή με ένα σπίτι στην κατοχή του! Αντί αυτών όμως έφευγε με μαυρισμένη την καρδιά από την κακομεταχείριση και την εκμετάλλευση όσο ήταν τρόφιμοι στην δομή.

Κανενός το μυαλό δεν πήγαινε στο πονηρό, ούτε καν της πολιτείας να κάνει έναν τυπικό οικονομικό έλεγχο όπως όφειλε. Γιατί; Γιατί είναι όλοι πιστοί και δεν μπορούν να διανοηθούν ότι ένας Άγιος άνθρωπος, σαν τον παπά-Αντώνη και την παπαδιά, θα μπορούσαν να κοροϊδέψουν την θρησκευτική τους συνείδηση. Η αμφισβήτηση θα γκρέμιζε αυτό που ήδη θεωρείται απόλυτο και ηθικά βρίσκεται εκεί που τοποθετούμε τα υψηλότερα ιδανικά που εκφράζουν την τυφλή αφοσίωση προς το Θεό.

Όμοια, έχουν σκεφτεί μήπως πρέπει να προλάβουν και αλλού να επέμβουν για να μην χρειαστεί να πέσουν και πάλι από τα σύννεφα, βλέποντας με την πίστη να ξεπλένεται μαύρο χρήμα επιτηδείων;

Αλήθεια, η πολιτεία έχει τα κότσια να κάνει οικονομικό έλεγχο στις Εκκλησίες των Μητροπόλεων και στα έσοδα των πρεσβυτέρων που αποκομίζουν από τις περιφερειακές εκκλησίες και ανήκουν στις ενορίες που διαχειρίζεται η Μητρόπολη;

Μπορούν να κάνουν έλεγχο στα μοναστήρια που κάθε Κυριακή, και όχι μόνο, συρρέουν χιλιάδες αφελείς πιστοί και προσκυνητές αναζητώντας ελπίδα για ένα θαύμα των αγαπημένων τους που ασθενούν από βαριές και ανίατες αρρώστιες;

Τι να πει κανείς για τις μονές εκείνες που περιφέρουν ανόητα «κειμήλια» (ζώνες, παντόφλες, σώβρακα, κάστανα, καρφιά και ξύλα) για προσκύνηση σε εκκλησίες ολόκληρης της επικράτειας και οι πιστοί κάνουν ουρές για μέρες προκειμένου να γεμίσουν τα παγκάρια τους…

Μετά την μεταπολίτευση, φυσώντας εκείνος ο αέρας εξωραϊσμού και επαναστατικότητας, έγινε λόγος για την περιουσία της Εκκλησίας της Ελλάδας. Όλοι μιλούσαν για πολύ χρήμα, δισεκατομμύρια δραχμές και τεράστια ακίνητη περιουσία, τα πιο ωραία φιλέτα της Ελληνικής επικράτειας, όπως τα χαρακτήριζαν. Οι τίτλοι εκείνοι αποκτήθηκαν, λένε, από τους Τούρκους κατακτητές, που σε ολόκληρη την διάρκεια της κατοχής ήταν κώλος και βρακί με την «υποδουλωμένη» Ορθόδοξη Εκκλησία! Και ακόμα μιλάνε ότι οι μουσουλμάνοι τους εδίωκαν, τους σκότωναν και οι τελευταίοι ήταν αναγκασμένοι να ιδρύουν… κρυφά σχολειά! Τι ψέματα χρησιμοποιεί αυτή η θρησκεία, δεν λέγεται. Όμως ας γυρίσουμε στο ψητό, εκεί που ο χορός των εκατομμυρίων καλά κρατεί.

Όχι, καμιά εμπιστοσύνη και ανοχή σε όσους διαχειρίζονται χρήμα, υποτίθεται με ανιδιοτέλεια. Το χρήμα και η ανιδιοτέλεια αντιφάσκουν, όσο και να φωνασκούν τα Άγια φερέφωνα της Εκκλησίας. Ούτε η πολιτεία πρέπει να παρέχει ελευθερία στον αφελή να πράττει ό,τι του καπνίσει. Οφείλει να προστατεύει τον πολίτη του κράτους. Η ελευθερία είναι αξιοπρεπής όταν περιορίζεται με νόμους και όχι με θρησκευτικό δόλο να σε αναγκάζει με φόβο να φέρεσαι σαν σκλάβος, υποτακτικά, στον Αφέντη σου! Ευτυχώς τον μυρίστηκαν, έστω και μετά από χρόνια και όπως στην ταινία «η γυνή να φοβείται τον άντρα», δώσανε στον Αντωνάκη το καπελάκι του!

Τα Ευαγγέλια ξέχασαν την κοινοκτημοσύνη και στη θέση τους διακήρυξαν τη φιλανθρωπία. Η φιλανθρωπία είναι πιο καλά διαχωρίσιμη από την κοινοκτημοσύνη. Με την τελευταία δεν μπορείς να ιδιωτικοποιήσεις περιουσιακά τον πλούτο σου! Με την φιλανθρωπία μπορείς να κοροϊδέψεις τους πάντες! Τη διαχείριση των φιλανθρωπικών πόρων, εδώ και αιώνες, πάντα είχε ο επίσκοπος, όπως ακριβώς συνεχίζει να έχει και σήμερα.

Όμως, μιας και ήρθαμε στο θέμα αυτό, ευκαιρία να πούμε και δυο λόγια για την κοινοκτημοσύνη και την φιλανθρωπία.

  Χαρακτηριστικό γνώρισμα της διδασκαλίας των πρώτων χριστιανών ήταν η ισότητα και η κοινοκτημοσύνη, στοιχεία που επικρατούν στις κοινότητες των πρώτων χριστιανών. Έτσι έλεγαν, αν και η ιστορία αυτή αναφέρεται στις πρώτες χριστιανικές κοινότητες που εμφανίζονται τον 2^ο αιώνα. Όπως γράφω στο «Χαλκεύοντας την Ιστορία», εκείνη την εποχή «η πιο εντυπωσιακή και συνάμα επαναστατική καινοτομία οργάνωσης της κοινότητας ήταν η αυστηρή επιβαλλόμενη κοινοκτημοσύνη. Σύμφωνα με το «Εγχειρίδιο της Πειθαρχίας» τα μέλη που γίνονταν δεκτά, μετά την τριετή δοκιμασία τους, στην κοινότητα του θεού, όπως οι ίδιοι την αποκαλούν, ήταν αναγκασμένα να προσκομίζουν ακέραια ολόκληρη την περιουσία τους (I 11-12)… «Τα μέλη μεταξύ τους ένιωθαν όχι μόνο αλληλεγγύη και αλληλοσεβασμό αλλά αυτοαποκαλούνταν από τα βάθη της ψυχής τους «αδελφοί», θεωρώντας τους πρεσβύτερους «Άγιους».» (βλ. σελ. 77).

Έτσι επινοήθηκαν οι σέκτες στις μέρες μας και η «Κιβωτός του κόσμου» ήταν μια τέτοια.

Μαζί με την αναφορά στην «Κιβωτό του Κόσμου» ευκαιρία να πούμε και δυο λόγια πώς έγινε η μετάβαση της κοινοκτημοσύνης στην υποτιθέμενη φιλανθρωπία για την οποία όχι μόνο πιεστικά επιβάλουν αλλά και καυχιούνται σήμερα οι Εκκλησίες οι οποίες γρήγορα και υπέρμετρα πλούτισαν ξεχνώντας τι θα πει ανιδιοτέλεια.

Να πώς περιγράφω αυτή την μετάβαση στο «Χαλκεύοντας την Ιστορία».

«Η κοινοκτημοσύνη όμως γρήγορα άλλαξε, μόλις άρχισε να συρρέει πλούτος στις χριστιανικές κοινότητες δίνοντας το όνομα φιλανθρωπία, ώστε να παραμένει η περιουσία στον πλούσιο κερδίζοντας αυτός την βασιλεία του θεού. Σαν ανταμοιβή ο πλούσιος κέρδισε σε ισχύ την κυριαρχία, σαν αφέντης, σε βάρος της υποτακτικότητας των φτωχών, που είχε στη δούλεψή του. Ο ίδιος βρέθηκε στον προθάλαμο της βασιλείας των Ουρανών ενώ διατηρούσε την εξουσιαστική του δύναμη στη γη έναντι των πολλών που βρισκόταν κάτω από ένα στυγνό φεουδαρχικό σύστημα εκμετάλλευσης. «Η συμβίωση στη ρωμαϊκή κοινωνία απαιτεί υποτακτικότητα «όποιος σε χτυπήσει στο δεξί σαγόνι να του στρέψεις και το άλλο… όποιος σου επιβάλλει αγγαρεία ένα μίλι, εσύ πήγαινε δύο»! (Ματθ. 5.39-41).

Η νέα τάξη πραγμάτων, ανάμεσα στη σχέση Εκκλησίας και λαού που την επάνδρωνε, απαιτούσε ριζικές αλλαγές. Ο ρομαντισμός ήταν πια παρελθόν. Η ισότητα των φύλων ή του υλικού πλούτου και η σχέση ανάμεσα στον πλούσιο και το φτωχό έπρεπε να ξεχαστεί. «Οι γυναίκες να υποτάσσεσθε στους άντρες σας» «Οι δούλοι να υπακούετε στους κυρίους σας…γνωρίζοντας ότι από το Κύριο θα πάρετε ως ανταμοιβή την κληρονομιά» (Κολ. 3.18-25.)

Πού είναι η διακηρυγμένη ισότητα πού η κοινοκτημοσύνη οδήγησε στο θάνατο τον Ανανία με τη γυναίκα του τη Σαπφείρα επειδή δεν παρέδωσαν όλο το αντίτιμο της πουλημένης περιουσίας τους; (Πρ. 5.1-11).

«Αν κάποτε «ευκολότερα πέρναγε κάμηλος (κόμπος) από την τρύπα μιας βελόνας, παρά πλούσιος στη βασιλεία του θεού» (Ματ. 19.24). Γιατί δεν καταδικάστηκε η δουλεία; Στην εποχή του, τον 4^ο αιώνα, η πατρίδα του Χρυσόστομου, η Αντιόχεια, η Βασίλισσα της Ανατολής, είχε πληθυσμό 500.000 κατοίκων, όταν οι 300.000 εξ’ αυτών ήταν δούλοι!  Αντίθετα, ο Παύλος προέτρεπε τους δούλους που βρίσκονταν «υπό ζυγό δουλείας να θεωρούν τους κυρίους τους άξιους κάθε τιμής, για να μη δυσφημείται το όνομα του Θεού και η διδασκαλία» (Τιμ. 6.1 βλέπε ακόμα Α΄ Πετ. 2.18)» (βλέπε Λυμπερίδης Απόστολος «Χαλκεύοντας την Ιστορία» σελ. 185).

Γι αυτό λοιπόν αφελώς αφοσιωμένοι πιστοί μην πέφτετε από τα σύννεφα σαν βρόχα «ράιτ θρου», που έλεγε και ο Ζαμπέτας! Απαιτήστε οικονομικούς ελέγχους και προπαντός μην δίνετε ακόμα και τον οβολόν σας χωρίς σφραγισμένη απόδειξη. Μα κυρίως να γίνεστε καχύποπτοι όταν ιδρύματα και δομές διοικούνται από θρήσκους που στο ένα χέρι κρατούν τον σταυρό και στο άλλο, σαν ζητιάνοι, ανοίγουν την παλάμη για να θησαυρίζουν οι ιθύνοντας σε δομές, ιδρύματα, εκκλησίες και μονές, που καρπώνονται ηγούμενοι, επίσκοποι και επιτήδειοι πολιτικοί που στηρίζουν τέτοιο δίκαιο και νόμους!

Besame Mucho

Έχετε φιλήσει ποτέ αμαρτωλά;

Besame Mucho (Πιστέψτε με, αξίζει τον κόπο να διαβάσετε την ιστορία που κρύβεται πίσω από το τραγούδι αυτό).

Η Κονσουέλο Βελάσκες από το Μεξικό έγραψε το τραγούδι αυτό το 1931 όμως ακούστηκε για πρώτη φορά στις 18 Νοεμβρίου του 1940. Ήταν μια βραδιά, σαν σήμερα, σε ένα μεξικάνικο εστιατόριο της Νέας Υόρκης όπου η Κονσουέλο έπαιζε πιάνο. Από την επόμενη χρονιά που ηχογραφήθηκε σε δίσκο, μέχρι το 2005 που πέθανε, μόνον στην Αμερική, μεταδόθηκε πάνω από δύο εκατομμύρια φορές από το ραδιόφωνο και την τηλεόραση, δηλαδή περίπου 85 φορές την ημέρα σε διάστημα 64 ετών! Μιλάμε για ρεκόρ Γκίνες!

Η μουσική θυμίζει κάτι μεταξύ ταγκό και μπαλάντας ενώ οι στίχοι παραπέμπουν σε μια τρυφερή ερωτική στιγμή.

Η Κονσουέλο το είχε γράψει από το 1931 σε ηλικία 15 ετών, τότε που ακόμα δεν είχε γευτεί ερωτικό φιλί από άντρα, όμως είχε ακουστά ότι το φιλί ήταν ένα σοβαρό αμάρτημα για την ηλικία της και με το πνεύμα αυτό πρέπει να το συνέθεσε! Αν η έμπνευσή της ήταν προϊόν μιας δυνατής φαντασίωσης, όπως η ίδια το χαρακτήρισε αργότερα, έπεσε διάνα, γιατί από τότε δεν σταμάτησε να μας αναστατώνει!

Όπως όλες οι αμαρτίες σιγοκαίνε μέσα μας, με την αισθαντικότητα που τραγουδιέται ακόμα, ακούγοντάς το, νοιώθεις να αμαρτάνεις και το πάθος να σε κυριεύει! Αν δεν το νοιώθεις αυτό φίλε μου, μάλλον τίποτα δεν καταλαβαίνεις όταν φιλάς το ταίρι σου στο στόμα!

Σιγοτραγουδήστε το μαζί της, νοιώθοντας την ανατριχίλα του ερωτικού φιλιού σε όλες τις αποχρώσεις του!

Bésame, Bésame mucho
Como si fuera esta noche, La última vez

Bésame. Bésame mucho
Que tengo miedo a perderte, Perderte después

Φίλα με, φίλα με πάλι και πάλι..

…Σαν να ‘ναι απόψε η τελευταία φορά…

Φίλα με, φίλα με πάλι και πάλι..

…Γιατί φοβάμαι να σε χάσω, να σε χάσω άλλη μία φορά!

 

Το τραγούδι από τότε χιλιοτραγουδήθηκε εκατομμύρια φορές σε όλο τον κόσμο από τις πιο διάσημες φωνές και σε όλα τα είδη της μουσικής. Να μερικά δείγματα:

Frank Sinatra

https://www.youtube.com/watch?v=ddz3aqJjgvU

Elvis Preasley

https://www.youtube.com/watch?v=Ta7NzoQU8WA

Beatles

https://www.youtube.com/watch?v=dg48JepkiRo

Julio Iglesias

https://www.youtube.com/watch?v=9eOA3qI1WCg

Επίσης σε μια σύνθεση Jazz με την αισθαντική φωνή της Diana Krall

https://www.youtube.com/watch?v=n56OAYlFQ7A

ή με τον Dave Brubeck στο πιάνο και τον Paul Desmond στο άλτο σαξόφωνο

https://www.youtube.com/watch?v=K1CyUiOkQh4

Και φυσικά ακόμα ακούγεται και χιλιοχορεύεται σε ολόκληρο τον κόσμο

https://www.youtube.com/watch?v=PECAatbh5fY