Το συγκινητικό αυτό ρεμπέτικο άσμα του Γιώργου Κατσαρού το
αφιερώνω στην ευπαθή ομάδα συνωμοσιολόγων που νομίζουν ότι ξαφνικά όλες οι
κυβερνήσεις συνωμότησαν εναντίον τους με ιούς! Αα και το άλλο το πιο τρελό:
θέλουν, λέει, να τους κόψουν το τσιγάρο για να μην μπορούν να θεραπευτούν αν
κολλήσουν τον κορωνοϊό! Μερικοί δηλαδή άρχισαν να πιστεύουν ότι ο ιός είναι
υπαρκτός. Μαζί τους και ο Τράμπ, αυτό το σαΐνι, που ψήφισαν τελευταία οι
Αμερικάνοι, που δεν τον συμμερίζονται όταν υποστηρίζει να κάνουν ένεση με
αντισηπτικό και χλωρίνη για να σκοτώσουν τον κορωνοϊό, σαν τους χριστιανούς που
πριν λίγο καιρό έλεγαν ότι η μεταλαβιά σκοτώνει τον κορωνοϊό. Μόνο που δεν είπε,
ο πλανητάρχης ντε… να πίνουν και πετρέλαιο για να μαρσάρουν καλύτερα! Αλλά ας
μπούμε στο θέμα μας.
Επειδή λίγοι θα ξέρουν τον ρεμπέτη, που έζησε στην Αμερική
στις αρχές του αιώνα, σας παραθέτω και λίγες πληροφορίες για αυτόν τον μεγάλο
καλλιτέχνη του είδους, όπως και μερικές χρήσιμες πληροφορίες για την ιστορία
των αντιβιώσεων.
Το 1935 έγραψε ένα συγκινητικότατο τραγούδι ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΕΙΜΑΙ ΦΘΙΣΙΚΟΣ εξ αιτίας της πανδημίας της φυματίωσης που σάρωνε τότε την Αμερική. Να
και οι στίχοι του τραγουδιού για να πάρετε μια εικόνα εκείνης της πανδημίας.
Μάνα μου εἶμαι φθισικός, ἔχω μεγάλη φθίση·
φύλα τὸν ἄλλο μου ἀδερφό, μάνα νὰ μὴν κολλήσει.
Μάνα μου διῶξε τὶς γιατροὺς νὰ μὴν μὲ τυραννοῦνε,
ἀφοῦ δὲν εἶναι ἱκανοὶ τὸν πόνο μου νὰ βροῦνε.
Κλαίγω, καῖνε τὰ μάτια μου, γεροπονεῖ ἡ ψυχή μου,
μὲ βάσανα τήνε περνῶ στὰ ξένα τὴ ζωή μου.
Σ᾿ ἀραχνιασμένο σπήλαιο θὰ πάω νὰ κατοικήσω,
ὡσότου νά ῾ρθει ἡ στιγμή, μάνα, νὰ ξεψυχήσω.
Πολλὲς μανάδες κλάψανε, ἂς κλάψει κι ἡ δική μου·
στῆς Ἀριζόνας τὰ βουνά, ἂς θάψει τὸ κορμί μου.

Το 1907 η φτώχεια τον έφερε στην Αθήνα και λίγα χρόνια μετά
μετανάστευσε στην Αμερική. Εγκαταστάθηκε στη Φλόριντα αποτελώντας τον
σημαντικότερο ρεμπέτη δημιουργό του πρώτου κύματος μετανάστευσης. Ο Κατσαρός
ξεχώρισε με τις μοναδικές ερμηνείες του που τον έκαναν ξεχωριστό για το
καταπληκτικό παίξιμο της κιθάρας του. Μερικές από τις προσωπικότητες που
πήγαιναν να τον ακούσουν ήταν ο Κλαρκ Γκέιμπλ και ο Αντρέας Σεγκόβια.
Ακόμα και ο πρόεδρος Ρούσβελτ τον είχε καλέσει στο λευκό οίκο το 1942. Μέχρι και ο Αλ Καπόνε λέγεται ότι πήγε να τον ακούσει! Πέθανε
102 χρονών τον Ιούλιο του 1997.
Και λίγα στοιχεία για την φυματίωση που σάρωνε τότε στην
Αμερική, και σε ολόκληρο τον πλανήτη φυσικά, σκοτώνοντας εκατομμύρια ανθρώπους.
Για την ιστορία των αντιβιώσεων πρέπει να σας πω ότι στις 15 Σεπτεμβρίου
1928 ο Άγγλος ερευνητής Αλεξάντερ Φλέμινγκ ανακάλυψε την πενικιλίνη. Όμως ο
βάκιλος της φυματίωσης ήταν τόσο ανθεκτικός που η πενικιλίνη δεν έκανε και
πολλά μέχρι που στις 19 Οκτωβρίου του 1943 ο 23χρονος Αμερικανός μεταπτυχιακός
φοιτητής μικροβιολογίας Άλμπερτ Ίσραελ Σατζ (Albert Israel Schatz) ανακάλυψε τη
στρεπτομυκίνη, ένα αντιβιοτικό που καταπολεμά αποτελεσματικά τον βάκιλο της
φυματίωσης.