Από την Κόκκινη Μηλιά στην Κόκκινη Αρκούδα

Αυτή τη φορά δεν θα κάνω λόγο για την επιθυμία της «Ευρωπαϊκής Ένωσης» και του Ζελένσκι να μην τερματιστεί ο πόλεμος στην Ουκρανία, ούτε στην πίεση της μαριονέτας τους να προμηθευτεί όπλα μεγάλου βεληνεκούς για να μπορεί να κτυπάει, όχι στο μέτωπο, αλλά στο βάθος της Ρωσίας. Ούτε θα επισημάνω ότι η ιστορία κάνει κύκλους, όταν δεν αποτρέπεις το κακό, αλλά για ένα παράδειγμα που δείχνει ακριβώς αυτή την κυκλικότητα, όταν δεν κάνουμε τίποτα για να αποτρέψουμε το κακό, κάνοντας τη θέση μας όλο και πιο δύσκολη σε τούτους τους πονηρούς καιρούς.

Το 1919 μετά το ξέσπασμα της Οκτωβριανής Επανάστασης του 17 ο περιβόητος Ελευθέριος Βενιζέλος έστελνε στρατεύματα στη Ρωσία για να ανακοπεί η Επανάσταση, σπάζοντας τους παραδοσιακούς δεσμούς φιλίας που είχαμε με την ομόδοξη Ρωσία. Εκείνη την χρονική περίοδο, λίγα μόνο χρόνια αργότερα ο Κεμάλ εκμεταλλεύτηκε αυτές τις κακές σχέσεις προς συμφέρον του, όταν με έπαρση και αλόγιστη ανοησία το 1922 η Ελλάδα έστελνε στρατεύματα προς αναζήτηση της μυθικής Κόκκινης Μηλιάς, πιστεύοντας στους μύθους της απόκτησης  των χαμένων Ελληνικών εδαφών, με τις ευλογίες του τότε… εξαδάχτυλου Βασιλιά Κωνσταντίνου, που στις 29 Μαΐου του 1921, οι αφελείς πιστοί, πίστευαν ότι «πάλι με χρόνια και καιρούς πάλι δικά μας θα’ ναι»! Συνοδευόμενος λοιπόν ο Κωνσταντίνος από τους πρίγκιπες Παύλο, Νικόλαο και Ανδρέα, τον πρωθυπουργό Δ. Γούναρη και τον υπουργό των στρατιωτικών Ν. Θεοτόκη έφτασαν στη Σμύρνη προκειμένου να τεθεί επικεφαλής του ελληνικού στρατού. Λέτε η ημερομηνία να ήταν τόσο διαβολικά συμπτωματική… Όμως στις 29 Αυγούστου του 1922, ο Τουρκικός στρατός μπήκε στη Σμύρνη! Οι Τούρκοι εθνικιστές άρχισαν τις μαζικές πυρπολήσεις κτιρίων, τους βιασμούς, τις εκτελέσεις και τις πυρπολήσεις! Η καταστροφή της Σμύρνης οφείλεται στην αλαζονεία και την αφέλεια κάποιων ότι οι θρύλοι και οι «προφητείες» είναι αληθινές, σταλμένες από το θεό! Δεν μπορεί… κάποιοι αφελείς πίστευαν και τότε πως έφτασε η ώρα… Έπαρση και αλαζονεία μαζί με μπόλικη ανοησία και να το αποτέλεσμα!

Ο Κεμάλ εξυπνότερος τότε των αφελών Ελλήνων που πίστευαν ότι υποστηρίζονταν από τις συμμαχικές δυνάμεις ζήτησε την βοήθεια της νεοσύστατης ΕΣΣΔ. Τότε, όχι μόνο στην Κόκκινη Μηλιά δεν φτάσαμε, αλλά κοντά στον Σαγγάριο ποταμό, όχι σφαίρες δεν είχαν, αλλά ούτε νερό να πιουν οι Έλληνες στρατιώτες. Τόση η υποστήριξη των συμμάχων που μόνο για τα κοιτάσματα της Μοσούλης ενδιαφέρονταν.

Τη συνέχεια φαντάζομαι την γνωρίζετε! Ούτε Κόκκινη Μηλιά είδαμε, ούτε Αγιά Σοφιά, αλλά χάσαμε και την Ανατολική Θράκη, μαζί με την Πόλη που ο Σουλτάνος θα μας παρέδιδε προκειμένου να προστατευτεί από τον Κεμάλ, όπως και τη Σμύρνη, φέρνοντας τους Τούρκους μέχρι το Αιγαίο, αφήνοντας οι Σύμμαχοι τους Τούρκους να φτάσουν στα παράλια των νησιών μας.

Σήμερα ο κύκλος επαναλαμβάνεται! Ο Μητσοτάκης, ο συμπατριώτης του Βενιζέλου, αφόπλισε τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου για να στείλει τα όπλα στους Ουκρανούς, ελπίζοντας να πάρει αντίστοιχο οπλισμό από τους συμμάχους μας Γερμανούς. Να μην πω τι πήραμε! Πήραμε όμως την απάντηση της Ρωσίας από την Ζαχάροβα που μας θεωρεί εχθρούς πια και μας στοχεύει σε μια ενδεχόμενη σύρραξη, παρά τους παραδοσιακούς μας δεσμούς.

Δήλωση της εκπροσώπου του Υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσίας Μαρίας Ζαχάροβα: «Η Ελλάδα ακολουθεί απέναντι στη Ρωσία μια προκλητική, συγκρουσιακή πορεία, λαμβάνοντας ανοιχτά μη φιλικά μέτρα. Η Αθήνα ήταν από τις πρώτες χώρες που έστειλε στην Ουκρανία όπλα και πυρομαχικά, τα οποία οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις χρησιμοποιούν καθημερινά εναντίον αμάχων στο Ντονμπάς, στις περιοχές Ζαπορίζια, Χερσώνα, στην Κριμαία και σε άλλες νότιες περιοχές της χώρας μας. Και όλα αυτά παρά το γεγονός ότι σε αυτές τις περιοχές ζουν Έλληνες από αρχαιοτάτων χρόνων».

Ο Μητσοτάκης κατάφερε, μαζί με τις καλές σχέσεις που ώθησε τους Τούρκους να έχουν με τους Ρώσους, να κάνει άλλον έναν θανάσιμο εχθρό, λες και αυτός ο ανόητος Κρητικός θέλει να δώσει και Δυτική Θράκη στους Τούρκους, κάνοντάς τους συνεκμεταλλευτές στο Αιγαίο, διεκδικώντας και όλα τα νησιά στα παράλια της Τουρκίας!

Μετά από τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς, με την επέμβαση πατριωτισμού του 1821 και την πατριωτική συνεισφορά των προοδευτικών δυνάμεων ενάντια στον φασισμό, το 1940, έκτοτε μόνο ήττες γνωρίζουμε (Κύπρος, Ίμια, και σημερινή πολιτική εθνοπροδοτών της δεξιάς), όπου το πάνω χέρι το έχουν οι Τούρκοι με τα ανόητα τουρκολιβυκά σύμφωνα και τις απειλές «casus belli»!

Ποιος αληθινός πολιτικός τελικά θα κάνει ένα time out σε αυτό το σερί νικών των αχρείων Τουρκικών πολιτικών που αυτοχρίστηκαν προστάτες της Γαλάζιας πατρίδας και υπερδύναμη της περιοχής….